„Pomidory, uprawiane przez Włochów jako pierwsi w Europie, otrzymały od nich nazwę „pomoro doro”, co oznacza „złote jabłko”, podkreślając ich egzotyczny charakter.
Inni Europejczycy, w przeciwieństwie do Włochów, uważali je za trujące przez długi czas, ostrzegani przez lekarzy aż do XVIII wieku o rzekomych krwawieniach wewnętrznych i wrzodach żołądka wywoływanych przez te owoce.
Współcześnie mamy więcej wiedzy na temat zalet soczystych pomidorów, ale musimy również pamiętać o ich potencjalnych zagrożeniach i przeciwwskazaniach. Alergia na pomidory, spowodowana obecnością likopenu, może się rozwijać w niektórych przypadkach w ciągu godziny po ich spożyciu, zmuszając alergików do unikania tego warzywa. Mimo to, dla wielu innych osób, likopen działa jako potężny przeciwutleniacz, skuteczniej chroniący przed rakiem prostaty niż beta-karoten.
Osoby cierpiące na choroby dróg żółciowych powinny być świadome, że pomidory mają działanie żółciopędne, mogące prowadzić do poważnych problemów, takich jak skurcze pęcherzyka żółciowego czy niedrożność dróg żółciowych. Mimo powszechnego mitu o wysokiej zawartości kwasu szczawiowego w pomidorach, które miałby sprzyjać formowaniu kamieni nerkowych, faktycznie zawierają one tylko 2-5 mg tej substancji na 100 gramów. Zatem, osoby z kamicą moczową powinny być ostrożne, ale nie muszą ich całkowicie unikać.
W przypadku zapalenia trzustki, choć świeże pomidory, bogate w kwasy, są niepożądane, ich minimalna obróbka cieplna może je uczynić odpowiednimi do spożycia. Osoby z nadciśnieniem tętniczym powinny unikać pomidorów konserwowanych z octem i solą, natomiast świeże pomidory mogą przyczyniać się do redukcji „złego” cholesterolu.
Dzięki zawartości soli potasowych, pomidory mogą być również pomocne dla serca. Japońscy naukowcy odkryli ich korzystny wpływ na zdrowie serca i naczyń krwionośnych. Pomidory są również polecane dla osób pragnących schudnąć, ze względu na niską zawartość kalorii i obfitość witamin oraz błonnika.